رایین ... اژدها کوچویو...

این پسمله... رایین جونمه...

مامان فریباش دوست جونی مامانیه

نمکی... جوجوکی... اژدها کوچویو... سالار...وکلی چی های خوب دیگه

یه مطلب خوندنی تو وب رایین ...پور ایران زمین .... بوده که مامانی

گذاشته البته کپیه .

امروز یه وبی رو می خوندم که مال یه خانومی بود.. این خانم به تازگی نوزاد 3 ماهشو سقط کرده بود.. اصلا اوضاع روحی خوبی نداشت و حالا تو وبلاگی که باز کرده بود برای نوزادش، داشت خاطرات از دست دادنشو می نوشت...

خود مسأله به خودی خود ناراحت کننده س؛ کسایی که چنین تجربه ای رو داشتن یا بین نزدیکاشون اتفاق افتاده می دونن که حتی از دست دادن یه نوزاد چند ماهه ی هنوز به دنیا نیومده می تونه خیلی ناراحت کننده باشه... اما اون چیزی که توجهم رو جلب کرد و تصمیم گرفتم این پست رو بنویسم این نبود... کامنت یه دوست بود برای دلداری به اون بنده ی خدا...

متن کامنت یه چیزی بود تو این مضمون:

عزیزم تو الان نباید ناراحت باشی.. تو چیز زیادی رو از دست ندادی.. خیلی چیزها رو به دست آوردی!  من اگر جای تو بودم خدا رو شکر می کردم که خودش کمکم کرد تا یه موجود دیگه رو به کره ی زمین اضافه نکنم!!!

ما مگه چقدر خوشبختیم که بچه هامون باشن؟ مگه این دنیا چی داره که ما یه نفر دیگه رو بهش اضافه کنیم؟ مگه ما برای پدر و مادرهامون چی کار کردیم که بچه هامون برای ما بکنن؟ تجربه ی مادر شدن به اینهمه مشکل نمی ارزه...

اگه دوست داشتین بقیه مطلب رو      

                                              در ادامه حرفهای شیر کوچولو بخونید    

نظر تون برام مهمه.............                             

امروز یه وبی رو می خوندم که مال یه خانومی بود.. این خانم به تازگی نوزاد 3 ماهشو سقط کرده بود.. اصلا اوضاع روحی خوبی نداشت و حالا تو وبلاگی که باز کرده بود برای نوزادش، داشت خاطرات از دست دادنشو می نوشت...

خود مسأله به خودی خود ناراحت کننده س؛ کسایی که چنین تجربه ای رو داشتن یا بین نزدیکاشون اتفاق افتاده می دونن که حتی از دست دادن یه نوزاد چند ماهه ی هنوز به دنیا نیومده می تونه خیلی ناراحت کننده باشه... اما اون چیزی که توجهم رو جلب کرد و تصمیم گرفتم این پست رو بنویسم این نبود... کامنت یه دوست بود برای دلداری به اون بنده ی خدا...

متن کامنت یه چیزی بود تو این مضمون:

عزیزم تو الان نباید ناراحت باشی.. تو چیز زیادی رو از دست ندادی.. خیلی چیزها رو به دست آوردی!  من اگر جای تو بودم خدا رو شکر می کردم که خودش کمکم کرد تا یه موجود دیگه رو به کره ی زمین اضافه نکنم!!!

ما مگه چقدر خوشبختیم که بچه هامون باشن؟ مگه این دنیا چی داره که ما یه نفر دیگه رو بهش اضافه کنیم؟ مگه ما برای پدر و مادرهامون چی کار کردیم که بچه هامون برای ما بکنن؟ تجربه ی مادر شدن به اینهمه مشکل نمی ارزه...

و این حرفها رو این روزا من خیلی زیاد می شنوم...

ببینید من نمی خوام داوری کنم و بگم این حرفا درسته یا نه... اون چیزی که هست اینه که هر کسی نظری داره و نظرش محترمه.. اما اینکه بیای این حرفا رو بزنی و مادر بودن رو زیر سئوال ببری اصلا چیز خوبی نیست...

هر کسی مجازه که برای خودش و زندگیش تصمیم بگیره، اما اینکه به خاطر تصمیمی که برای خودت می گیری، بقیه رو ببری زیر سئوال، خیلی بی انصافیه..

بعضی ها می گن  مادر شدن یه احساس زودگذره و بعد از چند وقت از بین می ره و می مونه مشکلاتش..

به نظر من این برای کسانی می تونه واقعیت داشته باشه که فقط از سر احساسات و بدون هیچ هدفی صاحب فرزند شدن... البته اونها هم اگر واقعا انسانهای عادی باشن این اتفاق براشون نمیفته.. مگه می شه احساسات آدم درمورد یه انسان  که همخون هم هست زودگذر باشه؟ مثلا شما امروز مادرتون رو دوست دارید و فردا نه؟ یا برادرتون رو؟ یا هر کس دیگه ای رو؟... و البته احساسی که آدم نسبت به فرزندش داره با هیچ احساس دیگه ای قابل مقایسه نیست...

یه دسته از آدمها هم قید بچه دار شدنشون رو می زنن تا به زندگی خودشون برسن... اهداف و آرزوهاشون... حتی خوشی هاشون... اینم به نوبه ی خودش بد نیست اما، قابل قبوله به شرطی که برای بقیه تصمیم نگیرن... فقط  راه خودشون رو موجه ندونن و بقیه رو زیر سئوال نبرن...

و البته آدمهای موفق برای موفق بودنشون الزامی نداشتن که صاحب فرزند نشن... مثلا از شخصیت های برجسته ی علمی و فرهنگی، چند نفر رو می شناسین که بچه دار نشده باشن تا به اهدافشون برسن؟

دسته ی بعدی اونایی هستن که احساس می کنن بچه دار شدن یه کار خودخواهانه س و تو دنیایی که پر از سیاهی و زشتیه نباید به فکر اضافه کردن یه موجود دیگه بود...

به نظر من هم خیلی چیزا تو این دنیا زیبا نیست.. اما خیلی چیزها هم هست... کدوم یکی از شماها حاضرین که همین امروز با این دنیا خداحافظی کنید و بمیرید؟ کدومتون حاضرید که خاطره های زیبای زندگی رو از حافظه تون پاک کنید؟

زندگی با لمس تک تک ثانیه هاش قشنگه.. ثانیه هایی که می گذرن و امیدواریم بهتر از ثانیه های قبل باشن... درسته که هر کدوممون تو یه دوره از زندگی دچار سئوالات زیادی می شیم و فلسفه ی زندگی برامون دچار مسأله می شه، اما بعد از گذر از این دوران، لحظاتی رو تجربه می کنیم که حاضر به از دست دادنشون نیستیم...

و البته ریشه ی خیلی از این یاس ها و نا امیدی ها و مشکلات دیگه، به کم کاری پدر و مادرهایی برمی گرده که این نسل بی هدف رو پایه ریزی کردن...

پس مایی که ناراحت زشتی های دنیا هستیم، ناراحت فردای این روزگار هستیم،  اگر تمام سعی خودمون رو بکنیم تا فرزندی رو تربیت کنیم که ارزشهای انسانی رو بشناسه، ارزش خودش رو بشناسه، قدر لحظاتش رو بدونه.. موفق بودیم و تونستیم به اندازه ی خودمون قدری از این نگرانی کم کنیم...

و اما یه دسته بندی کلی از حرفام:

من قصد ندارم که بگم درست فکر می کنم، ننوشتم که بگم خیلی بارمه... شاید حتی دارم اشتباه فکر می کنم، اما نظر شخصیم اینه ... 

در ضمن به همه ی کسایی که تصمیم به بچه دار شدن ندارن احترام می ذارم و حتی معتقدم یه وقتایی و برای بعضی از آدما بچه دار نشدن انتخاب بهتریه...  اما اینکه رابطه ی مقدس مادر و فرزندی زیر سئوال بره و مورد اتهام قرار بگیره به هیچ وجه شایسته نیست....

... نظرتون درموردش برام خیلی مهمه...